W pierwszej części dowiedzieliście się, jaką pozycję należy przyjąć, gdy siadamy do gry, a także poznaliście kilka rodzajów klawiatur. Na co jeszcze warto zwrócić uwagę?
Klawiatura
Nie wiesz, do czego służą te białe i czarne klawisze? Przyjrzyj im się spokojnie i spróbuj dostrzec, w jaki sposób są ułożone. Możemy zauważyć najpierw dwa czarne klawisze obok siebie, przerwę, 3 czarne klawisze, przerwę… ten schemat się powtarza.
Klawisze są uporządkowane na klawiaturze w sposób bardzo intuicyjny. Po lewej stronie mamy klawisze niskie, na środku średnie, a po prawej stronie – wysokie. Jeśli chcemy rozbudzić w dziecku zainteresowanie, możemy poprosić, by odegrało na instrumencie kilka różnych dźwięków, które zna z bajek lub życia codziennego. To może być: burza, deszcz, grad, niedźwiedź, ptaszki, ślimak… Na koniec poproście, by dziecko podczas tej zabawy zagrało krasnoludka, który wchodzi po drabinie po narzędzia na strych, a następnie schodzi, trzymając ciężką skrzynkę.
Dźwięki na klawiaturze
Wszyscy w szkole podstawowej na muzyce uczyliśmy się gry na dzwonkach diatonicznych i z zaangażowaniem śpiewaliśmy solmizacją gamę C-dur – do, re, mi, fa, sol, la, si, do – lub literowo: C, D, E, F, G, A, H, C. Czym są te nazwy? To wszystkie białe klawisze! Ustalmy zatem, gdzie jest dźwięk C – znajduje się on przed dwoma czarnymi klawiszami. Teraz nie pozostaje nam nic innego niż nauczyć się tego pochodu dźwięków i po prostu je zapamiętać.
Jeśli chcemy, by nasze dziecko łatwiej nauczyło się dźwięków, świetnym pomysłem będzie dobranie do dźwięku słowa, które zaczyna się na tę samą literę, na przykład: Celinka, Dom, Ekran, Franek, Garnek, Auto, Hak, Celinka. Polecamy także zakupić książkę „Bajka o Piosence i Nutkach” Lidii Bajkowskiej, która w piękny sposób wprowadzi najmłodszych w świat nut.
W następnym kroku musimy ustalić, gdzie nuty oraz klucze leżą na pięciolinii. Pianiści posługują się dwoma kluczami, a pierwszym z nich jest ten, który wszyscy rysowaliśmy na lekcjach muzyki: klucz wiolinowy. Oprócz niego mamy także klucz basowy. Niestety nuta C w kluczu wiolinowym leży w zupełnie innym miejsc u niż nuta C w kluczu basowym, więc musimy poświęcić chwilę na nauczenie się tego alfabetu.
W przypadku dzieci warto na początku skupić się tylko na kluczu wiolinowym i dopiero gdy umie już pięknie się nim posługiwać, przystępujemy do nauki nut w kluczu basowym. Nauka jest żmudna, lecz gdy opanujemy tę trudną technikę, będziemy czytać nuty niczym dobrą lekturę. Na tym etapie wystarczy znać tylko nuty podstawowe. W następnej kolejności musimy opanować rytm, czyli usystematyzowanie naszych nut w przestrzeni.
Granie na pianinie z nut
Na rynku istnieje wiele dostępnych opracowań do nauki gry na pianinie, dlatego jeśli chcemy rozpocząć przygodę z grą na fortepianie, warto zakupić jedną z nich. Bardzo popularną i niezwykle cenioną pozycją jest podręcznik do gry na pianinie autorstwa Janiny Klechniowskiej.
Zaczynamy od ćwiczeń prawej ręki, która zwykle będzie czytać nuty w kluczu wiolinowym. W następnej kolejności możemy przejść do ćwiczeń lewej ręki, która czyta nuty w kluczu basowym. Jednym z najtrudniejszych elementów będzie łączenie obu rak, ponieważ nasz mózg nie zawsze chce pozwolić zagrać lewej ręce coś innego niż prawej. Jedynym sposobem, by sobie z tym poradzić, są dalsze ćwiczenia – z czasem będzie tylko lepiej! Warto skupić się również na graniu gam, ćwiczeń i pasaży, ponieważ pozwoli nam to usprawnić palce i będziemy mogli z czasem grać coraz bardziej zaawansowane utwory.
Granie na pianinie z akordów
Nie wszystkich zadowoli granie klasyczne, a wtedy możemy pokusić się o naukę gry na pianinie z akordów. Akordy to trzy dźwięki tworzące ze sobą harmonię, czyli współbrzmienie. Z akordów możemy zagrać każdy utwór – jeśli chcecie się o tym przekonać, wpiszcie w wyszukiwarkę internetową tytuł swojego ulubionego utworu, dopisując „akordy”.
Od czego zacząć? Każda tonacja ma trzy akordy podstawowe zbudowane na pierwszym, czwartym i piątym stopniu gamy. Jeśli jesteśmy w gamie C-dur to akord C-dur będzie podstawowym akordem, akord F-dur oraz G-dur (dur oznacza „wesoły”, mamy więc tutaj dźwięk, od którego budujemy dźwięki oraz tryb akordu). Zazwyczaj nasza lewa ręka gra podstawę akordu, czyli w C-dur będzie to dźwięk C, a prawa ręka gra akord. Jak budujemy akord? To proste: co trzy dźwięki! W akordzie C-dur będą to dźwięki CEG. Można zagrać ten akord w różnych wariantach, na przykład EGC lub GCE.
Powodzenia!
